درمان با مواد لبنی، روغن و گوشت حیوان

به گزارش مهسان بلاگ، در ایرانشهر مقداری روغن حیوانی (گاو) با تخم مرغ مخلوط نموده به هم می زنند تا کاملاً مخلوط گردد. سپس به مدت یک هفته هر شب هنگام خواب پشت پلک بیمار می مالند (جانب اللهی، 1381: 253).

درمان با مواد لبنی، روغن و گوشت حیوان

نویسنده: محمد سعید جانب اللهی

آب ریزش چشم:

در ایرانشهر اندازهی روغن حیوانی (گاو) با تخم مرغ مخلوط کرده به هم می زنند تا کاملاً مخلوط گردد. سپس به مدت یک هفته هر شب هنگام خواب پشت پلک بیمار می مالند (جانب اللهی، 1381: 253).

گل مژه:

در ابیانه مغز نخاع گوسفند بر روی آن قرار می دهند (نظری داشلی برون و دیگران: 456).

چشم درد:

در بافق روغن حیوانی را با شکر جوشانده و می خورند (جانب اللهی، 1384: 123).

در گیلان شیر زن دختر زاییده را در چشم می ریزند (میرشکرایی: 471).

در اردبیل شیر گاو یا شیر بز را با گل ختمی آغشته کرده یا شیر زن را با تخم مرغ مخلوط کرده روی چشم می گذارند (وجدانی فر و دیگران: 295).

برفک:

در هزاوه گوشت را کباب می نمایند و روی برفک زبان بچه می کشند و جلوی گربه می اندازند، اگر گربه گوشت را بخورد، برفک خوب می گردد (ضیغمی: 183).

ترک لب:

در خراسان برای معالجه ترک لب ها سه روز متوالی قبل از صرف صبحانه گودی ناف را با پیه یا روغن چرب می نمایند (شکورزاده: 241).

خروسک:

در خراسان مهره خر را روی قطعه سنگی می سابند و با شیر الاغ یا شیر دختر (زن دختر زاییده) مخلوط می نمایند و یک قطره از آن را در بینی و یک قطره در گوش طفل می ریزند (همان: 244).

گلودرد:

در بافق برای درمان تخم مرغ نیم پز رو یا شیر گاو می خورند (جانب اللهی، 1384:123).

درتهران پیه بز به سینه می مالند (شهری: 5/ 421).

در الموت پیه بز را در کف صابون ریخته و آن را با چاقو ورز می دهند تا خوب نرم گردد، سپس بر روی سینه می مالند (حمیدی و دیگران: 231).

در گیلان پیه بز داغ شده را با زردچوبه کوبیده، ترکیب می نمایند و روی سینه بچه می مالند و کمی پیه بز را به بچه می خورانند (پاینده: 254).

در شیراز پیه بزغاله را روی آتش می گیرند تا گرم گردد، بعد روی سینه بچه می مالند (همایونی، 1353: 40).

نیفتادن ناف:

در میبد کشک را می جوند و جویده آن را روی ناف می ریزند (تحقیقات میدانی مؤلف).

اسهال:

در بافق ماست آب کشیده (ماسینه) می خورند (جانب اللهی، 1384: 123).

در خراسان مغز قلم آهو را خام خام می کوبند و با آش آب غوره می خورند (شکورزاده: 233).

سیا سرفه:

در لرستان شیر الاغ، یا گوشت خرگوش به مریض می دهند (اسدیان خرم آبادی و دیگران: 268).

در خاش، ایرانشهر، شهریار (جانب اللهی، 1381: 254 و 251؛ همو با فانی: 26) و الموت شیر الاغ به بچه می دهند (حمیدی و دیگران: 232).

در ابیانه شیر اسب تجویز می نمایند (نظری داشلی برون و دیگران: 455).

در خراسان قبل از هر درمانی یک استکان شیر الاغ یا مادیان به بچه می دهند (شکورزاده: 260).

در گیلان شیر بز یا شیر مادیان را خام به بچه می دهند یا پیه بز را حب می نمایند و به بچه می دهند تا سینه اش نرم گردد و بتواند سرفه کند (پاینده: 260).

در شیراز شیر الاغ یا شیر مادیان به بچه می دهند (همایونی، 1353: 141). در سروستان کمی دنبه را با نخود می پزند و به کودک می دهند (همایونی، 1371: 473).

در شوش شیر خر یا کباب گوشت خرگوش به مریض می دهند (تراب زاده و دیگران: 145؛ هم - حشره درمانی).

گوش درد:

در بافق برای درمان اندازهی روغن حیوانی در گوش می چکانند (جانب اللهی، 1384: 123).

در الموت شیر زن دومین زا در گوش می ریزند (حمیدی و دیگران: 232).

کردها با پیه روباه درمان می نمایند (صفی زاده: 182).

در تهران پنیر خیلی کهنه را نرم کوبیده با شیر زن ممزوج ساخته لعاب آن را در گوش می چکانند (شهری: 5/ 420).

در لرستان کمی روغن حیوانی در گوش می ریزند (اسدیان خرم آبادی و دیگران: 265).

ورود حشره به گوش:

در میبد اگر حشره یا مورچه داخل گوش می شد زنی شیرده شیر را در گوش می دوشید (تحقیقات میدانی مؤلف).

سل:

در ایلام سل را با شیوه زیر درمان می نمایند:

1. خوردن جوشانده خرخره خرس همراه با شوربا به توالی

2. خوردن شوربای گوشت سمور

3. خوردن شوربای گوش خرگوش برای درمان سل استخوانی (اسدیان خرم آبادی و دیگران:269).

جذام:

در لرستان برای درمان جذام روغن گراز به خورد بیمار می دهند (همان: 259).

آبسه لثه:

در اردبیل ماست را با آرد مخلوط کرده روی صورت می بندند (وجدانی فر و دیگران: 297).

دندان درد:

در لرستان پیه شکار روی دندانی که درد می نماید می گذارند (اسدیان خرم آبادی و دیگران: 263).

کوفتگی:

در بافق برای درمان، روغن حیوانی و زرده تخم مرغ به محل کوفتگی می مالند (جانب اللهی، 1384: 124).

در ترکمن صحرا شیر مادیان را با آرد خمیر کرده سپس با پارچه روی محل کوفتگی می بندند (حسنی و دیگران، 1381: 332).

مارگزیدگی:

در بافق برای بیرون کشاندن زهر، اول باید محل نیش را کاملاً بشکافند بعد موضع را داخل شیر جوشانده گوسفند قرار دهند (جانب اللهی، 1384: 123).

در لرستان تا جایی که ممکن است، به مارگزیده شیر می خورانند (اسدیان خرم آبادی و دیگران: 279).

سرما خوردگی:

در بوشهر با پیه بزغاله بدن بیمار را مالش می دهند (افشار سیستانی 1370: 167).

بواسیر:

در خراسان دو سیر دنبه گوسفند و یک سیر تره را روی سنگ پاد زهر مالش می دهند و بیست و چهار ساعت همان جا می گذارند بماند روز بعد مخلوط دنبه و تره را از روی سنگ بر می دارند و به موضع بواسیر می مالند و اندازهی کوهان شتر و چند کلاه بادمجان هم می خورند (شکورزاده: 237).

خنازیر:

در هزاوه شیر الاغ روی گردن مریض می ریزند (ضیغمی: 172).

پا درد:

در هزاوه روغن دنبه کهنه را با پودر مغز گردو مخلوط می نمایند و روی محل درد می مالند، برای این منظور از روغن هندی هم استفاده می گردد (ضیغمی: 167). در لرستان روغن دنبه بره گوسفند به موضع درد می مالند (اسدیان خرم آّبادی و دیگران: 278).

در ترکمن صحرا پادرد و رماتیسم را با چربی گوشت اسب درمان می نمایند (حسنی، و دیگران، 1381: 332).

در ری روغن تشی (1)(سیخول) یا کوهان شتر را به محل درد می مالند (جانب اللهی و سلیمی مؤید، 1374: 33).

قلب:

در الموت چای غلیظ و ماست گاو را آبدوغ کرده مصرف می نمایند (حمیدی و دیگران: 232).

سوزاک:

در خراسان برای درمان گوشت سیخول می خورند (شکورزاده: 261).

ضعف باه:

در اصفهان مایه خرگوش یعنی شیری که در معده بچه خرگوش شیرخوار است تجویز می نمایند (تحقیقات میدانی مؤلف).

قولنج:

در ایران برای درمان قولنج گوشت اسب می خوردند (تاورنیه: 631).

تب روده:

در لرستان و ایلام شیر الاغ می خورند و چند قطره از آن را در بینی می چکانند (همان: 276).

زگیل:

در بابل یک تکه گوشت از حیوان حلال گوشت را هفت بار روی زگیل می کشند و بعد آن را با همان نیت قبلی نزدیک چاه آب در زیر خاک می نمایند (رضوانیان: 28).

در روستای اورتابلاغ (زنجان) در روز چهارشنبه از خانه همسایه گوشت دزدیده و بر روی دانه زگیل قرار می دهند، سپس آن تکه گوشت را در چاه می اندازند (سپهرفر و دیگران: 238).

کم خونی:

در ایلام با خوردن جگر خام بره یا کباب جگر درمان می کردند (اسدیان خرم آبادی و دیگران: 277).

دندان درآوردن کودک:

در میبد برای بهبود خارش آن قطعه ای از گوشت را نیم پز می نمایند و به کودک می دهند تا به نیش کشد (تحقیقات میدانی مؤلف).

نازایی:

در لرستان زن نازا برای درمان پیه پلنگ را در فرج خود می گذارد (اسدیان خرم آبادی و دیگران: 251).

در شیراز زن نازا شیر بز شکری می خورد، برای تهیه آن بز سفید رنگی که متمایل به زرد بود می دوشیدند، سپس سه قطعه پارچه تمیز را به فاصله تعیین از بالا به پایین به سه پایه می بستند به گونه ای که به شکل سه کفه زیر هم در آید، بعد شیر را روی کفه اول می ریختند و کمی سرکه بدان می افزودند، آبی که از پارچه اول رد می شد روی پارچه دوم می ریخت، سپس به همین نحو وارد پارچه سوم می شد و بالاخره در ظرفی که زیر سه پایه قرار داشت، می ریخت، بعد کمی آب لیمو به آن افزوده و به تدریج می خوردند، عموماً بعد از مصرف اندازه زیادی کاهو این شیر خورده می شد و بعد به راه پیمایی می پرداختند، شیر کفه اول هم یعنی آنچه در کفه اول هم یعنی آنچه در کفه اول ته نشست کرده بود به خورد زن می دادند و ته نشست های کفه دوم و سوم را به بدن زن می مالیدند. این عمل ده تا پانزده روز ادامه داشت (همایونی، 1353: 26).

در خراسان قدری پیه گرده را در ظرفی ریخته روی آتش نگاه می دارند تا آب گردد بعد اندازهی پشم شتر را می شویند و با کمال دقت آن را تمیز می نمایند بعد پشم را گلوله می نمایند و نخی از وسط آن می گذرانند، پس از آن سر نخ را گرفته و گلوله کوچک پشم را در پیه مذاب می اندازند و چند بار به راست و چپ می چرخانند، تا کاملاً به روغن آغشته گردد بعد آن را در ظرف دیگری در مجاورت هوای آزاد قرار می دهند تا پیه منجمد گردد و ذرات گلوله به هم بچسبد، سپس گلوله را به همان حال در دهانه مهبل قرار می دهند و مراقبت می نمایند که نخ از دهانه مهبل بیرون بماند تا هنگام خارج کردن گلوله زحمتی ایجاد نگردد، گاهی به جای مهبل، گلوله را در مقعد می گذارند. این عمل را از روز چهارم قاعدگی آغاز می نمایند و سه روز متوالی یعنی تا روز هفتم که می خواهند، به حمام بروند، ادامه می دهند (شکورزاده: 122-123).

در شیراز پیر زنان یهودی شیافی از پیه یا دنبه تهیه می کردند که زن آن را در مهبل خود قرار می داد و به مرور آب شده وارد رحم می شد. عقیده داشتند که این شیاف رحم را می شوید و آماده بارداری می نماید (همایونی، 1353: 27).

در روستای گشانی (تویسرکانی) گوشت خرگوش را به زن می دهند (رستمی و شمس الدینی: 89).

قند خون:

در ترکمن صحرا خوردن شیر شتر را نافع می دانند (حسنی و دیگران 1381: 231).

تاول:

در کنگان به مدت سه روز هر صبح شیر خر می خوردند (شمس الدینی و رستمی: 146).

پی نوشت:

1. tasi.

منبع مقاله:

جانب اللهی، محمدسعید، (1390)، پزشکی سنتی و عامیانه مردم ایران، تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ اول.

georgiaro.ir: تور گرجستان ارزان قیمت | تور تفلیس، باتومی، تور لحظه آخری گرجستان

dorezamin.com: دور زمین: سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده!

منبع: راسخون
انتشار: 26 آبان 1400 بروزرسانی: 26 آبان 1400 گردآورنده: mahsanblog.ir شناسه مطلب: 97639

به "درمان با مواد لبنی، روغن و گوشت حیوان" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "درمان با مواد لبنی، روغن و گوشت حیوان"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید